MeAristocrat

Cóż tobie imię moje powie? Umrze jak smutny poszum fali, Co pluśnie w brzeg i zmilknie w dali, Jak nocą głuchą dźwięk w dąbrowie, Skreślone w twoim imionniku, Zostawi martwy ślad, podobny Do hieroglifów, płyt nagrobnych W niezrozumiałym prajęzyku. Cóż po nim? Pamięć jego zagłuszy Wir wzruszeń nowych i burzliwych I już nie wskrzesi w twojej duszy Uczuć niewinnych, wspomnień tkliwych. Lecz gdy ci będzie smutno - wspomnij, Wymów je szeptem jak niczyje I powiedz: ktoś pamięta o mnie, Jest w świecie serce

"Dziewczynka złocista kąpała się w wodzie, woda się złociła. Dziewczynkę gałęzie cieniem zacieniały i zaśpiewał słowik dla dziewczynki białej. Przyszła noc świetlista srebrem zmącona, pod brunatnym wiatrem stały nagie zbocza. Dziewczynka obmyta bieliła się w wodzie, woda się paliła. Przyszedł świt w całunie, sztywny i zbielały, przyszedł z twarzą krowy, z mroźnymi wiankami. Płakała dziewczynka, w ogniu się kąpała i zapłakał słowik w